Potępieni

Potępieni: OPIS

Wampiry: Nikt już dzisiaj nie pamięta skąd się wzięła klątwa wampiryzmu ani kim był pierwszy, który rozprzestrzenił ją po całym świecie. Nikogo to z resztą nie obchodzi, nawet samych krwiopijców, gdyż zbyt zajęci są próbą przystosowania się do dzisiejszego, wybitnie niesprzyjającego istotom nadnaturalnym, świata.
Wampiry to nieśmiertelne, nieumarłe istoty, które przez większość czasu napędza pragnienie krwi żywych stworzeń. Posilanie się na śmiertelnikach zapewnia im chwilowe zaspokojenie głodu a oprócz tego wieczną młodość i piękno. Krew jest ich pożywieniem, nałogiem i największą namiętnością.

Cechy rasowe (będą + i -):

* Przeklęte pragnienie – Najbardziej ikoniczna cecha wampirów, coś przez co nie da pomylić się ich z nikim innym. Chodzi oczywiście o pragnienie krwi żywych istot. Jest to jedyna rzecz jaką są wstanie przełknąć, zjedzenie jakiegokolwiek normalnego posiłku skutkuje natychmiastowymi torsjami i bolesnymi skurczami żołądka. Wampir, który nie posila się regularnie zaczyna słabnąć a jego ciało dosłownie wysychać.

* Martwe ciało – Ze względu na to, że od dawna nie żyją, wampiry nie posiadają wielu funkcji naturalnych dla człowieka. Ich organizm po prostu nie działa, nie oddychają, nie posiadają krążenia, nie trawią oraz nie wydalają. Stwarza to spore ryzyko na zostanie zdemaskowanym dlatego też krwiopijcy starają się najlepiej jak tylko mogą udawać życie.

* Srebro – Każde zranienie czy otrzymany cios jest bolesny, ale dla wampira żaden inny nie może równać się z dotykiem srebra. Zwykłe wzięcie w dłoń srebrnej łyżeczki z zastawy spowodowałoby u krwiopijcy poparzenia trzeciego stopnia w miejscu zetknięcia się jego skóry z metalem. Rany zadane tym znienawidzonym metalem goją się trzy razy dłużej niż normalne.

* Światło słoneczne – Wampiry są istotami nocy, w dzień zazwyczaj odpoczywają w swoich dobrze zacienionych kryjówkach. Źle znoszą promienie słońca padające bezpośrednio na ich skórę, pierwsze kilka chwil to dyskomfort, następnie zaczyna się ból podobny do przypiekania żywym ogniem a przy dłuższym wystawieniu się na ich dotyk, zapłon. Nic dziwnego, że krwiopijcy unikają słońca jak tylko mogą, a jeśli już naprawdę muszą opuścić swoją kryjówkę w ciągu dnia, starają się ubrać tak by ich ciało nie zostało bezpośrednio oświetlone.


Demony: Odnalezienie genezy istot znanych jako demony byłoby równie ciężkim zadaniem jak policzenie ziarenek piasku na pustyni. Nikt nie wie skąd tak naprawdę się wzięły a legendy i mity opowiadające o nich powstawały i rozbudzały wyobraźnię ludzi wielu kultur na wszystkich kontynentach.
Choć w zależności od regionu nazywa i wizualizuje się je różnie, zawsze mówi się o nich jako istotach do szczętu złych i zepsutych, całkowicie oddanych szkodzeniu człowiekowi na wszelkie możliwe sposoby. Jest ich niezliczona ilość, wiele rodzajów charakteryzujących się innymi metodami i nadrzędnymi celami. Zawsze są one jednak nieziemsko sprytne, zwodzą śmiertelników, kuszą, kłamią byle tylko osiągnąć zamierzony efekt.